Cudowna na podstawie "Cudownej"

O spirali zazdrości i strachu, przeradzających się w przemoc (systemową, werbalną, fizyczną), która rodzi poczucie winy, wywołujące kolejne fale przemocy. O osaczeniu jednostki przez oczekiwania, zawiść i pomówienia, przygnieceniu ciężarem „misji”, błogosławieństwem, które staje się przekleństwem wypaczającym/naznaczającym życie.

O tym wszystkim opowiada reportaż Piotra Nesterowicza „Cudowna”, przedstawiający historię owianego tajemnicą, przemilczanego „zabłudowskiego cudu”.

Spektakl „Cudowna” ucieleśnia opisane w książce sytuacje, oddaje atmosferę wydarzeń, przede wszystkim jednak pozwala z bliska przyjrzeć się mechanizmowi, który sprawia, że zaczynamy knuć, plotkować, nienawidzić innego.

Adaptacja odbija się od reportażu za sprawą podlaskich baśni i przypowieści.

Dzięki temu reportaż na scenie to historia uniwersalna, na oczach widza przeradzająca się w baśń.

Czy też odwrotnie – z baśni wykluje się na scenie historia, o której ktoś sobie przypomni, że się wydarzyła naprawdę. W rzeczywistości bowiem znajduje się źródło regionalnych „bajań”.