Inwazja

Kiedy znajdujesz się w obcej, choć przyjaznej krainie i czujesz, że brakuje Ci słów, symboli i znaków, które oddałyby ból, który odczuwasz. Jednocześnie wątpisz, czy masz prawo dzielić się bólem? Czy może warto zachować go w sobie i nie kontynuować wszystkiego, co się dzieje? Cierpiący cierpi sam. Ci, którzy okazują empatię, zawsze niewystarczająco głęboko rozumieją. Wojna zaciera granice, cały adekwatny świat staje się jednym terytorium sprzeciwu wobec zła. Ale zło przybiera nowe oblicza i staje się coraz bardziej nieoczywiste.

„Inwazja” Malina Prześluga

Dwie ukraińskie uchodźczynie znajdują tymczasowy dom w Polsce. Wygodne łóżka, osobiste półki w lodówce, lampka nocna – wszystko dla wygody i komfortu. Czujcie się jak u siebie w domu. Gdziekolwiek jesteśmy, czujemy się jak w domu, jak na wojnie. Wojna nie pozwala odejść, nie daje wytchnienia, odbiera złudzenia, spotyka na każdym progu jakiegokolwiek chwilowo pokojowego kraju. Wojna przypływa i odpływa, przekracza granice, progi, wysycha między palcami i kształtuje wszystkie marzenia o przyszłości w pulsujący pomnik czegoś, co już nigdy się nie powtórzy.

Stapiamy się w jedną całość – ponadnarodową i nadludzką. Zaczynamy dostrzegać współbrzmienie języków i podobieństwo twarzy. Wzniosłe „braterstwo” sprawdzamy prostymi czynami, ciszą, obecnością, akceptacją. Czasami znosimy więcej, niż możemy, a czasami nie możemy wytrzymać wcale.

Czy miłość rządzi tym światem? A może raczej brak miłości?

Dwie ukraińskie uchodźczynie znajdują tymczasowy dom w Polsce. Wygodne łóżka, osobiste półki w lodówce, lampka nocna – wszystko dla wygody i komfortu. Czujcie się jak u siebie w domu. Ale czy można być w domu, nie będąc w domu?

 
Spektakl od 18 lat.

Realizatorzy:

Autor
Malina Prześluga

Reżyseria
Tamara Trunova

Scenografia i kostiumy
Artūras Šimonis

Muzyka
Marek Kubik

Multimedia
Krzysztof Kiziewicz

Inspicjent
Karolina Bielawska
 i
Katarzyna Wiktorko