Kordian. Reinterpretacja

Czas rozpocząć przedstawienie, ale czy wszyscy wiedzą, że są aktorami?

Jak czytać Kordiana dziś? Kordian jako monumentalny bohater, czy zagubiony wrażliwiec? Co zrobić, by odbrązowić i uczłowieczyć bohatera romantycznego? Maria Janion już na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku pisała o zmierzchu paradygmatu romantycznego. Kim więc jest Kordian dzisiaj? Bohaterem narodowym, czy życiowym nieudacznikiem? Kogo w XXI wieku, w czasach „płynnej nowoczesności” może zainteresować sprawa narodowa, zrywy patriotyczne, poświęcenie jednostki?

Jeśli Kordian by nie zginął, co stałoby się z nim później? Jak decyzje, które podjął, wpłynęłyby na jego przyszłość? I jaka czekałaby go przyszłość? Być może wróciłaby do niego w wynaturzonej formie, niczym upiorne postaci pokazywane w cyrkach, by zabawić głodną wrażeń publiczność. Imaginacje, demony przeszłości, zjawy wszystkich tych, których skrzywdził, dążąc do urzeczywistnienia swojej idei, swoich fantazmatów.

Kordian pragnący obudzić ludzi, rozpalić ich wrażliwość, skłonić do wielkiego czynu, sam nie okazuje empatii w konfrontacji z uczuciem drugiego człowieka. Jest zimny i zaślepiony utopijnymi pragnieniem bycia „Winkelriedem Narodu”.

W naszym odczytaniu Kordiana szukamy człowieka, a nie bohatera przez wielkie „B”. Człowieka, który boryka się z wciąż powracającą przeszłością i odczuciem, że przegrał swoje życie. Jak ma żyć ze świadomością, że jednak nie sprostał własnym oczekiwaniom? Co ma powiedzieć kobietom, które skrzywdził, dążąc do wielkich celów? Co jest dlań wartością nadrzędną? I do czego naprawdę warto zmierzać? Być czy czuć? Szkiełko czy oko?